ถูกหลอกให้ส่งยาเสพติด หรือถูกหลอกให้รับยาเสพติด มีความผิดหรือไม่?

ในปัจจุบันที่งานด้านการบริการรับส่งสินค้ากำลังเป็นที่นิยม และเป็นงานหลักที่สามารถสร้างรายได้ให้หลายคนได้เป็นกอบเป็นกำ เคยสงสัยกันบ้างไหมครับหากมีคนว่าจ้างให้เราไปส่งโดยที่เราไม่ทราบว่าของนั้นเป็นอะไร แต่เรามาทราบในภายหลังของที่เราส่งเป็นสิ่งผิดกฎหมายเช่น ยาเสพติด ฯ ผู้ส่งจะมีความผิดไปด้วยหรือไม่ ในบทความนี้มีคำตอบครับ

หลักกฎหมายเกี่ยวกับความรับผิดทางอาญา

ก่อนอื่นต้องขอท้าวไปถึงประมวลกฏหมายอาญามาตรา 59 ที่วางหลักเกี่ยวกับความรับผิดทางอาญาของบุคคลเอาไว้ก่อนว่า

“...มาตรา 59 บุคคลจะต้องรับผิดในทางอาญาก็ต่อเมื่อได้กระทำโดยเจตนา เว้นแต่จะได้กระทำโดยประมาท ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติให้ต้องรับผิดเมื่อได้กระทำโดยประมาท หรือเว้นแต่ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยแจ้งชัดให้ต้องรับผิดแม้ได้กระทำโดยไม่มีเจตนา

กระทำโดยเจตนา ได้แก่กระทำโดยรู้สำนึกในการที่กระทำและในขณะเดียวกันผู้กระทำประสงค์ต่อผล หรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้น

ถ้าผู้กระทำมิได้รู้ข้อเท็จจริงอันเป็นองค์ประกอบของความผิด จะถือว่าผู้กระทำประสงค์ต่อผล หรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นมิได้...”

'โทษทางอาญาคืออะไร มีกี่สถาน บทความนี้มีคำตอบ คลิกเลย!'

การพิจารณาจากบทบัญญัติกฎหมาย

เมื่อพิจารณาจากบทบัญญัติกฎหมายดังกล่าวพอจะแปลความได้ว่า การที่บุคคลจะมีความผิดอาญานั้น แค่การกระทำครบองค์ประกอบตามตัวบทกฎหมายยังไม่เพียงพอ แต่บุคคลจะมีความผิดอาญาต่อเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร อยู่ด้วยเช่น รู้ว่าตัวเองกำลังลักทรัพย์ ขนยาเสพติดฯ หากเพียงแต่เข้าใจว่ากำลังหยิบของของคนอื่นที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของแล้ว หรือไม่ทราบว่าสิ่งที่ขนคือยาเสพติดย่อมไม่อาจจะเป็นความผิดได้เลย เราลองมาดูคำพิพากษาของศาลฎีกาประกอบกันครับ

ต้องการค้นหาด้านกฎหมายใช่ไหม ? สามารถค้นหาบทความ, คำปรึกษาจริง, มาตราที่เกี่ยวข้อง คลิกที่นี่ !

คำพิพากษาฎีกาที่ 2030/2537

“...จำเลยใช้ให้เด็กหญิง ป. ไปรับยาเสพติดให้โทษเฮโรอีนโดยเด็กหญิง ป. ไม่ทราบข้อเท็จจริง การที่เด็กหญิง ป. ครอบครองยาเสพติดให้โทษเฮรอีน ก็ถือว่าจำเลยครอบครองยาเสพติดให้โทษเฮโรอีนเอง...”

คำพิพากษาฎีกาที่ 1280/2555

“...จำเลยที่ 1 และที่ 2 ใช้บัตรเอทีเอ็มของผู้เสียหายเบิกถอนเงินของผู้เสียหายจากตู้เอทีเอ็มของธนาคารโดยสำคัญผิดว่าจำเลยที่ 3 ผู้มอบบัตรเอทีเอ็มและใช้ให้จำเลยที่ 1 และที่ 2 นำไปเบิกถอนเงินมีสิทธิที่จะใช้บัตรเอทีเอ็มนั้นได้ แม้ข้อเท็จจริงที่ว่าจำเลยที่ 3 มีสิทธิใช้บัตรเอทีเอ็มของผู้เสียหายไปเบิกถอนเงินที่ตู้เอทีเอ็มของธนาคารจะไม่มีอยู่จริง แต่จำเลยที่ 1 และที่ 2 สำคัญผิดว่ามีอยู่จริง จำเลยที่ 1 และที่ 2 ย่อมไม่มีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 62 วรรคแรก จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยที่ 3 เป็นตัวการร่วมกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 กระทำความผิดตามฟ้อง แต่ต้องถือว่าจำเลยที่ 3 เป็นผู้กระทำผิดโดยอ้อมโดยใช้จำเลยที่ 1 และที่ 2 เป็นตัวแทนโดยบริสุทธิ์ (Innocent Agent) เป็นเครื่องมือในการกระทำผิดของจำเลยที่ 3 เอง และแม้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 3 เป็นตัวการร่วมกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 กระทำผิด แต่ทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยที่ 3 เป็นผู้กระทำผิดโดยอ้อมโดยใช้จำเลยที่ 1 และที่ 2 เป็นตัวแทนโดยบริสุทธิ์เป็นเครื่องมือในการกระทำผิด ก็ถือไม่ได้ว่าเป็นข้อแตกต่างกับฟ้องในสาระสำคัญ เพราะไม่ว่าจำเลยที่ 3 จะกระทำผิดด้วยตัวเอง หรือเป็นการกระทำผิดโดยอ้อม จำเลยที่ 3 ก็มีสถานะเป็นผู้กระทำผิดตามที่โจทก์ฟ้องเหมือนกัน เมื่อไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 3 ได้หลงต่อสู้ ศาลฎีกาจึงย่อมมีอำนาจลงโทษจำเลยที่ 3 ตามที่พิจารณาได้ความตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรคสอง...”

สรุปประเด็น

กล่าวโดยสรุปก็คือว่า ไม่ว่าจะเป็นการถูกหลอกให้ขนยาเสพติด ลักทรัพย์ ฯ หากผู้กระทำไม่ทราบว่าของที่ขนเป็นยาเสพติด หรือไม่ทราบว่ากำลังลักทรัพย์ ฯ ผู้กระทำย่อมไม่มีความผิดจากผลของการกระทำนั้นๆ แต่ถึงแม้จะรู้แบบนั้นแล้ว 

ข้อสังเกตุง่ายๆ 

ตัวผู้ประกอบกิจจากบริการรับขนส่งของเองก็ต้องรู้จักป้องกันตัวเอง จากการสังเกตุจากพฤติการณ์ต่างๆ ของผู้ว่าจ้าง เช่นมีการให้ค่าตอบแทนที่มากเกินสมควร ประวัติส่วนตัวของผู้ว่าจ้างที่ไม่ดี ฯ ก็ควรสอบถามผู้ว่าจ้างก่อนว่าของที่ต้องการให้ขนคืออะไรเพื่อเป็นการป้องกันตัวเองในเบื้องต้น เพราะหากเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ หากพนักงานสอบสวนไม่เชื่อคำให้การของผู้ขนส่ง ผู้ขนส่งเองก็อาจต้องไปพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองกับศาล ทำให้เสียทั้งเงิน และเวลาทำธุรกิจไปโดยไม่จำเป็นครับ

หากมีข้อสงสัยต้องการปรึกษาทนายความเพื่อหาทางออกกฎหมาย สามารถติดต่อผ่าน Legardy ได้ตลอด 24ชั่วโมงครับ