มาตรา 358 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

“มาตรา 358 หรือ “ป.พ.พ. มาตรา 358” คืออะไร? 

“มาตรา 358” หรือ “ป.พ.พ. มาตรา 358 “ คือ หนึ่งในมาตราของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ 
ซึ่งบัญญัติไว้ว่า “ ถ้าคำบอกกล่าวสนองมาถึงล่วงเวลา แต่เป็นที่เห็นประจักษ์ว่าคำบอกกล่าวนั้นได้ส่งโดยทางการ ซึ่งตามปรกติควรจะมาถึงภายในกำหนดไซร้ ผู้เสนอต้องบอกกล่าวแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งโดยพลันว่าคำสนองนั้นมาถึงเนิ่นช้า เว้นแต่จะได้บอกกล่าวเช่นนั้นก่อนแล้ว
              ถ้าผู้เสนอละเลยไม่บอกกล่าวดังว่ามาในวรรคต้น ท่านให้ถือว่าคำบอกกล่าวสนองนั้นมิได้ล่วงเวลา “

อ่านบทความเพิ่มเติมเรื่อง "หนังสือบอกกล่าว" ได้ที่นี่ คลิกเลย !

ค้นหาคำปรึกษาจริง, บทความเพิ่มเติมเรื่อง "หนังสือบอกกล่าว" ได้ที่นี่ คลิกเลย !

1 ตัวอย่างจริงของการใช้” มาตรา 358” หรือ “ป.พ.พ. มาตรา 358 ” ในประเทศไทย

1. คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 631/2503
สังหาริมทรัพย์ซึ่งโจทก์เอาไปฝากบุคคลอื่นขาย โดยให้ผู้รับฝากขายแสดงออกเหมือนหนึ่งเป็นสินค้าของตนเอง จนจำเลยซึ่งเป็นคนภายนอกรับจำนำไว้โดยสุจริตเช่นนี้ โจทก์จะเอาคืนโดยไม่จัดการไถ่ถอนหาได้ไม่
ฎีกาอื่นที่เกี่ยวข้องแยกตามกฎหมายและมาตรา
ป.พ.พ. ม. 358, ม. 833, ม. 844, ม. 1332, ม. 1336