คำสั่งคำร้องที่ 93/2545

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 249, 309 ทวิ

ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาด โดยอ้างว่าราคาที่ขายทอดตลาดได้เป็นราคาที่ต่ำเกินไป จึงเป็นการยื่นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ วรรคสอง เมื่อศาลอุทธรณ์ภาค 9 มีคำพิพากษายืน ย่อมเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ วรรคสี่ จึงไม่รับฎีกา

จำเลยที่ 2 เห็นว่า จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาด เนื่องจากจำเลยที่ 2 ไม่ได้รับประกาศขายทอดตลาดจึงไม่ทราบวันนัดขายทอดตลาด จึงเป็นเหตุให้จำเลยที่ 2 ไม่ได้มาดูแลการขายทอดตลาด และไม่ได้ติดต่อนำผู้ที่จะเข้าประมูลซื้อทรัพย์ไปทำการประมูลแข่งขันราคาให้สูงขึ้น ไม่ใช่เป็นกรณีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ วรรคสอง จึงไม่ต้องห้ามฎีกาตามมาตรา 309 ทวิ วรรคสี่ และฎีกาของจำเลยที่ 2 ที่ว่าการส่งประกาศขายทอดตลาดครั้งที่ 3 และที่ 4 ให้จำเลยที่ 2 โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย การขายทอดตลาดจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย เป็นปัญหาข้อกฎหมายสมควรที่จะได้รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยที่ 2 ด้วย

หมายเหตุ โจทก์และผู้คัดค้านยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง

คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ได้นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 ก.) เลขที่ 1256 ตำบลบ่อน้ำร้อน อำเภอกันตัง จังหวัดตรังของจำเลยที่ 2 ออกขายทอดตลาด เพื่อนำเงินมาชำระหนี้ตามคำพิพากษา โดยนางสมใจชัยวิริยะกุล เป็นผู้ซื้อทรัพย์ได้

จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีไม่ได้ส่งประกาศขายทอดตลาดให้จำเลยที่ 2 ทราบโดยชอบ ทำให้จำเลยที่ 2 ไม่มีโอกาสคัดค้านการประมูลของผู้เข้าประมูลที่เสนอราคาต่ำไป การขายทอดตลาดจึงไม่ชอบ ขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนการขายทอดตลาดและระงับการโอนให้แก่ผู้ซื้อทรัพย์

ศาลชั้นต้นพิพากษายกคำร้อง

ศาลอุทธรณ์ภาค 9 พิพากษายืน

จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา (อันดับ 72)

จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 74)

คำสั่ง

พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยที่ 2 ที่ว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีมิได้แจ้งวันนัดขายทอดตลาดให้จำเลยที่ 2 ทราบโดยชอบ เป็นเหตุให้จำเลยที่ 2 ไม่มีโอกาสคัดค้านการประมูลของผู้เข้าประมูลที่เสนอราคาต่ำไปนั้น แม้ถือได้ว่าเป็นการโต้แย้งกระบวนการในการบังคับคดี มิใช่โต้แย้งเรื่องการขายทอดตลาดทรัพย์ในราคาต่ำเกินควร ไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ วรรคสี่ ก็ตาม แต่เมื่อจำเลยที่ 2 ยอมรับว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีนำหมายแจ้งวันนัดขายทอดตลาดไปส่งที่บ้านของจำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2 มีชื่อในทะเบียนบ้านหลังดังกล่าวและพักอาศัยในขณะยื่นคำร้องนี้ บุตรสาวของจำเลยที่ 2 รับหมายแจ้งวันนัดขายทอดตลาดไว้แทน แต่มิได้แจ้งให้จำเลยที่ 2 ทราบ ต่อมาจำเลยที่ 2 ย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ก็มิได้ย้ายทะเบียนบ้านและมิได้แจ้งเจ้าพนักงานบังคับคดีทราบด้วย ดังนี้ ย่อมไม่มีเหตุที่จำเลยที่ 2 จะกล่าวอ้างได้ว่าเจ้าพนักงานบังคับคดีมิได้แจ้งวันนัดขายทอดตลาดให้จำเลยที่ 2 ทราบโดยชอบฎีกาของจำเลยที่ 2 ข้อนี้จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 ข้อนี้ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล ให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ