คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 881/2522
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 319
พาหญิงอายุ 15 ปี ไปโรงแรมอันเป็นสถานที่พักชั่วคราวสำหรับกระทำชำเราหรืออนาจาร ไม่ใช่ที่นั่งคุยกันโดยหญิงเต็มใจ และไม่ได้กระทำชำเรา เป็นการพาไปเพื่อการอนาจารตาม มาตรา 319
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 318 จำคุก 1 ปี จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่า จำเลยกระทำชำเราผู้เสียหาย ส่วนปัญหาว่า จำเลยพาผู้เสียหายไปเพื่อการอนาจารหรือไม่ได้ความว่าโรงแรมที่จำเลยพาผู้เสียหายเข้าไปนั้นเป็นสถานที่สำหรับพักชั่วคราวเพื่อการอนาจารหรือเพื่อกระทำชำเรา ไม่ใช่สถานที่สำหรับนั่งคุยกัน และได้ความว่าจำเลยนี้มีภรรยาแล้ว หลังจากเกิดเหตุจำเลยเข้ามอบตัวต่อพนักงานสอบสวน และยินยอมชดใช้ค่าเสียหายให้กับบิดาผู้เสียหายตามบันทึกการชดใช้ค่าเสียหายลงวันที่ 1 เมษายน 2519 จำเลยรับว่ายอมใช้ค่าเสียหาย 3,500บาทให้แก่บิดาผู้เสียหายผู้ถูกพรากเพื่อการอนาจารข้อเท็จจริงตามพยานหลักฐานของโจทก์น่าเชื่อว่า จำเลยพาผู้เสียหายไปที่โรงแรมเพื่อการอนาจารโดยผู้เสียหายเต็มใจไปด้วย การกระทำของจำเลยครบองค์ความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 319 แม้โจทก์ไม่อ้างบทมาตรานี้มาในฟ้อง ศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา 319 ได้ ที่จำเลยฎีกาว่ จำเลยไม่มีเจตนาพรากผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้เยาว์ไปเสียจากบิดามารดา จำเลยพาไปฐานคนรัก ไปนั่งคุยกันนั้นฟังไม่ขึ้น
พิพากษาแก้ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 319ประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 12 จำคุกจำเลยหกเดือน จำเลยเข้ามอบตัวต่อพนักงานสอบสวนและยินยอมชดใช้ค่าเสียหายให้แก่บิดาผู้เสียหาย เห็นสมควรลดโทษให้แก่จำเลยหนึ่งในสามคงจำเลยไว้สี่เดือน"
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - อัยการกรมอัยการ จำเลย - นายสุรินทร์ หรือแก้ว เลิศเจริญวุฒิ
ชื่อองค์คณะ วิทูร เทพพิทักษ์ เพียร ศรีอรุณ ไพบูลย์ ไวกาสี
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
