คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 448/2518
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 114 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 225, 242
ปัญหาที่ว่าบ้านพิพาทเป็นส่วนควบของที่ดินของผู้ร้องและพี่น้องอันจะตกเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องหรือไม่นั้นไม่ใช่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน เพราะการที่ทรัพย์สินใดจะเป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชนคนใดย่อมเป็นเรื่องเฉพาะตัวของบุคคลนั้นไม่เป็นประโยชน์แก่สาธารณชนทั่วไป(อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 941/2512)ดังนั้น หากไม่เป็นปัญหาที่ได้ยกขึ้นอ้างมาแต่ศาลชั้นต้น จึงต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 ศาลอุทธรณ์มีอำนาจยกอุทธรณ์ในปัญหาข้อนี้เสียโดยไม่วินิจฉัยในประเด็นข้อนี้ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 242(1)
คดีนี้สืบเนื่องจากเจ้าพนักงานบังคับคดียึดบ้านเลขที่ 144 เพื่อขายทอดตลาดเอาเงินมาชำระหนี้ตามคำพิพากษาให้แก่โจทก์
นางคำ คำปวน ร้องว่า บ้านที่เจ้าพนักงานบังคับคดียึดนั้นไม่ใช่เป็นของจำเลยแต่เป็นมรดกของนางหมา คำปวน ซึ่งตกทอดแก่ผู้ร้อง ขอให้ศาลมีคำสั่งปล่อยบ้านดังกล่าว
โจทก์ให้การว่า บ้านพิพาทไม่ใช่เป็นมรดกของนางหมา หนี้รายนี้เกิดขึ้นเพราะการค้าของจำเลยและผู้ร้อง
ศาลชั้นต้นยกคำร้องของผู้ร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาที่ว่าบ้านพิพาทเป็นส่วนควบของที่ดินของผู้ร้องและพี่น้องอันจะตกเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องหรือไม่นั้น ไม่ใช่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน เพราะการที่ทรัพย์สินใดจะเป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชนคนใดย่อมเป็นเรื่องเฉพาะตัวของบุคคลนั้น ไม่เป็นประโยชน์แก่สาธารณชนทั่วไป ตามนัยแห่งคำพิพากษาฎีกาที่ 941/2512 ดังนั้น หากไม่เป็นปัญหาที่ได้ยกขึ้นอ้างมาแต่ศาลชั้นต้น จึงต้องห้ามอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 ศาลอุทธรณ์มีอำนาจยกอุทธรณ์ในปัญหาข้อนี้เสียโดยไม่วินิจฉัยในประเด็นข้อนี้ได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 242 (1)
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - นายยืน ทุงยู โจทก์ - ผู้ร้องขัดทรัพย์ โจทก์ - นางคำ คำปวน จำเลย - นายคำ ดวงจันทร์
ชื่อองค์คณะ มงคล วัลยะเพ็ชร์ วิทูร เทพพิทักษ์ ล้วน นิลกำแหง
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
