คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2554/2534
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 94, 177 วรรคสอง, 183
ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งตั้งผู้ร้องเป็นผู้จัดการมรดกตามพินัยกรรมของ ก. เจ้ามรดก ผู้คัดค้านยื่นคำร้องคัดค้านว่าพินัยกรรมที่ผู้ร้องอ้างเป็นพินัยกรรมปลอม และหากเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของเจ้ามรดกจริงก็เป็นการทำพินัยกรรมโดยไม่สุจริตเนื่องจากเจ้ามรดกมีสติไม่สมบูรณ์ปราศจากความรับผิดชอบคำร้องคัดค้านของผู้คัดค้านที่อ้างว่าพินัยกรรมปลอม ผู้คัดค้านมิได้ยืนยันว่าลายพิมพ์นิ้วมือในพินัยกรรมนั้นไม่ใช่ลายพิมพ์นิ้วมือที่แท้จริงของ ก. เจ้ามรดก ส่วนข้อความต่อไปว่า หากเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของเจ้ามรดกจริง ก็เป็นการอ้างต่อไปว่า กระทำขึ้นโดยไม่สุจริตเพราะผู้ทำพินัยกรรมไม่มีสติสมบูรณ์ ไม่รู้สึกผิดชอบซึ่งเท่ากับเจ้ามรดกไม่มีเจตนาจะทำพินัยกรรมดังกล่าวขึ้นแต่ได้ถูกกระทำโดยพิมพ์ลายนิ้วมือลงไปโดยมิได้ยินยอม อันเป็นพินัยกรรมที่ไม่มีผลบังคับ คำร้องคัดค้านของผู้คัดค้านจึงไม่ขัดแย้งกัน ไม่เคลือบคลุม และเป็นประเด็นที่จะนำสืบได้.
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องเป็นบุตรของนายกลับเจ้ามรดกนายกลับทำพินัยกรรมตั้งผู้ร้องเป็นผู้จัดการมรดก ทรัพย์มรดกมีที่ดิน 1 โฉนดพร้อมสิ่งปลูกสร้าง มีเหตุขัดข้องในการจัดการมรดกขอให้ตั้งผู้ร้องเป็นผู้จัดการมรดกของนายกลับ
ผู้คัดค้านยื่นคำร้องคัดค้านว่า นางกฤษณวัน มารดาผู้คัดค้านเป็นบุตรนายกลับเจ้ามรดก นายกลับทำพินัยกรรมยกที่ดินมรดกดังกล่าวให้แก่ผู้คัดค้าน พินัยกรรมที่ผู้ร้องกล่าวอ้างเป็นพินัยกรรมปลอมและหากเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของเจ้ามรดกจริงก็เป็นการทำพินัยกรรมโดยไม่สุจริต เนื่องจากเจ้ามรดกมีสติไม่สมบูรณ์ปราศจากความรับผิดชอบขอให้ยกคำร้องของผู้ร้องและตั้งผู้คัดค้านเป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตาย
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งตั้งผู้ร้องเป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตายและยกคำร้องคัดค้านของผู้คัดค้าน
ผู้คัดค้านอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ตั้งผู้คัดค้านเป็นผู้จัดการมรดกของนายกลับ นาคพน ผู้ตาย ให้ยกคำร้องของผู้ร้อง
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า นายกลับเจ้ามรดกไม่ได้พิมพ์ลายนิ้วมือเองด้วยความสมัครใจและไม่ได้มีเจตนาทำพินัยกรรมตามเอกสารหมาย ร.1 ขึ้น เอกสารหมาย ร.1 จึงเป็นพินัยกรรมที่ไม่มีผลบังคับและวินิจฉัยต่อไปว่า ที่ผู้ร้องฎีกาว่า ผู้คัดค้านได้ร้องคัดค้านว่าพินัยกรรมที่ผู้ร้องกล่าวอ้างเป็นพินัยกรรมปลอม หากเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของเจ้ามรดกจริงก็เป็นพินัยกรรมที่กระทำขึ้นโดยไม่สุจริตเนื่องจากผู้ทำพินัยกรรมมีสติไม่สมบูรณ์ปราศจากความรู้สึกผิดชอบผู้ร้องเห็นว่า คำร้องคัดค้านดังกล่าวตอนแรกอ้างว่าเป็นพินัยกรรมปลอม ต่อมาก็รับว่ามีการทำพินัยกรรมฉบับที่ผู้ร้องนำมายื่นต่อศาลเป็นการขัดแย้งกัน เป็นคำร้องคัดค้านที่เคลือบคลุม ไม่มีประเด็นจะสืบตามนัยคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 493/2495 ระหว่าง วัดไก่เตี้ยโจทก์ นางบุญเรือน สดชื่น จำเลย นั้น เห็นว่า ข้อความตามคำร้องของผู้คัดค้านที่ผู้ร้องอ้างดังกล่าวไม่ได้ขัดแย้งกัน ดังที่ผู้ร้องอ้างเพราะพินัยกรรมตามเอกสารหมาย ร.1 ผู้ร้องอ้างว่านายกลับเจ้ามรดกทำขึ้นโดยพิมพ์ลายนิ้วมือ การที่ผู้คัดค้านอ้างว่าพินัยกรรมปลอมผู้คัดค้านก็มิได้ยืนยันว่าลายพิมพ์นิ้วมือในพินัยกรรมนั้นไม่ใช่ลายพิมพ์นิ้วมือที่แท้จริงของนายกลับเจ้ามรดก ส่วนข้อความต่อไปว่า หากเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของเจ้ามรดกจริงก็อ้างต่อไปว่า กระทำขึ้นโดยไม่สุจริตเพราะผู้ทำพินัยกรรมไม่มีสติสมบูรณ์ ไม่รู้สึกผิดชอบ ซึ่งเท่ากับเจ้ามรดกไม่ได้มีเจตนาจะทำพินัยกรรมดังกล่าวขึ้น แต่ได้กระทำโดยพิมพ์ลายนิ้วมือลงไปโดยมิได้ยินยอม อันเป็นพินัยกรรมที่ไม่มีผลบังคับ ดังนี้ คำร้องคัดค้านของผู้คัดค้านจึงไม่ขัดแย้งกัน ไม่เคลือบคลุม และเป็นประเด็นที่จะนำสืบได้
พิพากษายืน.
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ ผู้ร้อง - ` นาย มนู นาค พล ผู้คัดค้าน - นางสาว นฤษฎี อินทบัญญ์
ชื่อองค์คณะ ชลิต ประไพศาล เจริญ นิลเอสงฆ์ อัมพร ทองประยูร
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
