คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2370/2525

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลย จำเลยไม่จ่ายค่าครองชีพให้โจทก์ในระหว่างที่รอคำสั่งจำเลยเรียกโจทก์กลับเข้าทำงานขอให้ศาลบังคับจำเลยจ่ายค่าครองชีพดังกล่าวแก่โจทก์

จำเลยให้การว่า เนื่องจากจำเลยได้ใช้สิทธิตามกฎหมายแรงงานสัมพันธ์หยุดกิจการโรงงานเป็นเวลา 1 เดือนเศษ เมื่อจำเลยเปิดกิจการใหม่เครื่องจักรยังไม่สามารถทำงานได้เต็มกำลังและวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตก็ไม่เพียงพอ การทำงานแบ่งเป็น 3 กะจำเลยจึงมิได้ให้ลูกจ้างทุกคนเข้าทำงานพร้อมกัน จำเลตกลงจ่ายเงินช่วยเหลือค่าครองชีพแก่ลูกจ้างเฉพาะที่ปฏิบัติงานเท่านั้น โจทก์ทั้งห้ายังมิได้ทำงานจึงไม่มีสิทธิได้รับเงินช่วยเหลือค่าครองชีพ ขอให้ยกฟ้อง

โจทก์ที่ 4 ไม่มาศาลในวันนัดพิจารณา ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะโจทก์ที่ 4

ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าครองชีพให้แก่โจทก์ที่ 1ถึงที่ 3 และโจทก์ที่ 5

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า เมื่อปรากฏว่าในเรื่องการเปิดงานของบริษัทจำเลย ผู้แทนจำเลยกับผู้แทนลูกจ้างได้ทำข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างกันไว้คือฉบับลงวันที่ 27 ตุลาคม 2524 สิทธิหน้าที่ของจำเลยกับลูกจ้างในการเปิดงานจึงต้องบังคับกันตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างนั้นที่กำหนดว่า จำเลยตกลงเปิดงานตามปกติตั้งแต่วันที่ 16 พฤศจิกายน 2524 เวลา 7.30 น. และจำเลยยืนยันจะให้ประโยชน์ค่าจ้าง สวัสดิการแก่ลูกจ้างที่เข้าทำงาน เช่นที่ลูกจ้างดังกล่าวเคยได้รับและเช่นที่จำเลยได้เคยประกาศไว้ ไม่มีข้อใดให้อำนาจจำเลยที่จะยังไม่ให้ลูกจ้างบางส่วนเข้าทำงานและมิได้หมายความว่าจำเลยมีอำนาจที่จะไม่ให้ประโยชน์ ค่าจ้าง และสวัสดิการแก่ลูกจ้างที่จำเลยยังไม่เรียกเข้าทำงาน แม้โดยอำนาจทั่วไปของนายจ้างจำเลยอาจจะไม่มอบงานให้ลูกจ้างทำได้เพราะไม่เป็นที่เสียหายแก่ลูกจ้าง แต่จำเลยหามีสิทธิที่จะยกเหตุที่ลูกจ้างไม่ทำงานเพราะจำเลยไม่มอบงานให้ทำมาปฏิเสธไม่ให้ประโยชน์ค่าจ้าง หรือสวัสดิการแก่ลูกจ้างไม่ ฉะนั้น การที่จำเลยออกหนังสือฉบับลงวันที่ 16 พฤศจิกายน 2524 กำหนดว่า ลูกจ้างที่ยังมิได้ปฏิบัติงานจำเลยจะจ่ายค่าครองชีพให้ตั้งแต่ลูกจ้างเริ่มปฏิบัติงานตามปกติเป็นต้นไป แล้วจำเลยไม่จ่ายค่าครองชีพในระหว่างรอคำสั่งเรียกเข้าทำงานให้แก่โจทก์ซึ่งไปรายงานตัวตามกำหนดและพร้อมที่จะทำงาน จึงเป็นการฝ่าฝืนข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างลงวันที่ 27 ตุลาคม 2525จำเลยไม่มีอำนาจที่จะกระทำได้ ที่จำเลยอุทธรณ์อ้างว่า จำเลยมีอำนาจตามหนังสือคู่มือพนักงานที่จะกำหนดเงื่อนไขการจ่ายค่าครองชีพแก่ลูกจ้างได้นั้น เห็นว่า เมื่อจำเลยได้อาศัยหนังสือคู่มือพนักงานกำหนดให้จ่ายค่าครองชีพแก่ลูกจ้างแล้ว และในการเปิดงานจำเลยได้ตกลงตามบันทึกข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างลงวันที่ 27 ตุลาคม 2524 แล้ว จำเลยจึงหามีอำนาจตามหนังสือคู่มือพนักงานที่จะกำหนดเงื่อนไขการจ่ายค่าครองชีพให้ขัดกับบันทึกข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างดังกล่าวไม่ ที่จำเลยอ้างว่าการที่จำเลยมิได้เรียกโจทก์เข้าทำงานเพราะวัตถุดิบขาดแคลนและเครื่องจักรที่ใช้ในการผลิตไม่สามารถทำงานได้เต็มกำลังเป็นผลเนื่องมาจากการยื่นข้อเรียกร้องของฝ่ายโจทก์เองนั้น เห็นว่า การที่ลูกจ้างยื่นข้อเรียกร้องก็ดีและจำเลยปิดงานก็ดี ต่างได้ดำเนินการตามขั้นตอนของกฎหมายหาอาจอ้างเป็นความผิดของฝ่ายใดไม่ ครั้นหลังจากทั้งสองฝ่ายได้ทำข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างในการเปิดงานกันแล้ว โจทก์ที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 5 มิได้ปฏิบัติผิดข้อตกลงแต่อย่างใด จึงไม่มีเหตุที่จำเลยจะไม่จ่ายค่าครองชีพแก่โจทก์ ศาลแรงงานกลางพิพากษาชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ชื่อคู่ความ โจทก์ - นายชัยวัฒน์ ปิ่นทอง กับพวก จำเลย - บริษัทฮันนี่เวลล์ซินเนอร์เทค (ไทย) จำกัด

ชื่อองค์คณะ สมบูรณ์ บุญภินนท์ ขจร หะวานนท์ สมศักดิ์ ปาลวัฒน์วิไชย

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan