คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1765/2518
พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ม. 4 (6), 38, 58 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 1367, 1368
ห้างหุ้นส่วนจำกัด จ.มี บ. เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ ได้ประทานบัตรทำเหมืองแร่ที่บริเวณเขาศูนย์ 3 แปลง ใบอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดออกให้ในนามของ บ.เป็นส่วนตัว แต่ก็ระบุมีไว้ใช้ในการทำเหมืองแร่ที่อยู่ในประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนจำกัด จ. เห็นชัดว่าขออนุญาตมีเพื่อใช้ในกิจการของห้างดังกล่าว ดังนั้น การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกเหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนจำกัด จ. ในการปฏิบัติหน้าที่ในทางการที่จ้าง ได้นำแก๊ประเบิดตามใบอนุญาตดังกล่าวที่เก็บรักษาไว้ที่เหมืองแร่แปลงที่ 1 เพื่อไปใช้ยังแปลงที่ 3 ของห้างหุ้นส่วนจำกัดนายจ้าง จึงไม่มีความผิดฐานมีแก๊ประเบิดไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 12/2518)
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีแก๊ประเบิดจำนวน 500 ดอกซึ่งเป็นวัตถุระเบิดตามกฎหมายไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490มาตรา 38, 74 และสั่งริบของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง เมื่อลดเหตุบรรเทาโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลง 1 ใน 3 แล้ว ลงโทษจำคุก 1 ปี ปรับ 4,000 บาท รอการลงโทษจำคุกไว้ 3 ปี ตามมาตรา 56 ริบของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง ของกลางคืนเจ้าของ
โจทก์ฎีกา
ข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่า ห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ซึ่งมีนายบุญเยียน ลิ่มตระกูล เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการได้ประทานบัตรทำเหมืองแร่ที่บริเวณเขาศูนย์ 3 แปลง ในการทำเหมืองแร่ดังกล่าว นายบุญเยียน ลิ่มตระกูล ได้รับอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดซึ่งรวมทั้งแก๊ประเบิดของกลางคดีนี้ วันเกิดเหตุจำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกเหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่จำกัด โดยลำพัง ได้นำแก๊ประเบิดของกลางพร้อมสำเนาใบอนุญาตให้มีและใช้ของนายบุญเยียน ลิ่มตระกูล จากเหมืองแร่แปลงที่ 1 โดยสารรถโดยสารไปตามถนนโทรคมนาคมเพื่อนำไปใช้ในเหมืองแร่แปลงที่ 3 แล้วไปถูกจับที่ด่านตรวจรถหัวถนนทางขึ้นเขาศูนย์นอกเขตประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด
ปัญหาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้องหรือไม่นั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้ใบอนุญาตให้มีและใช้วัตถุระเบิดออกให้ในนามของนายบุญเยียนลิ่มตระกูล เป็นส่วนตัวก็ดี แต่นายบุญเยียน ลิ่มตระกูล เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ตามใบอนุญาตระบุมีไว้ใช้ในการทำเหมืองแร่หมู่ที่ 2 ตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง อันเป็นเหมืองแร่ในประทานบัตรของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัดที่นายบุญเยียน ลิ่มตระกูลเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการนั้นเอง เห็นชัดว่าขออนุญาตมีเพื่อใช้ในกิจการของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัดดังนั้น การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการแปลง เหมืองแร่ของห้างหุ้นส่วนเจริญผลเชียรใหญ่ จำกัด ในการปฏิบัติหน้าที่ในทางการที่จ้าง ได้นำแก๊ประเบิดของกลางตามใบอนุญาตดังกล่าวซึ่งเก็บรักษาไว้ที่เหมืองแร่แปลงที่ 1 เพื่อไปใช้ยังแปลงที่ 3 ของห้างหุ้นส่วนจำกัดนายจ้าง ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดฐานมีแก๊ประเบิดของกลางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - อัยการจังหวัดนครศรีธรรมราช จำเลย - นายสัมผัส มหาพรหมประเสริฐ
ชื่อองค์คณะ อุดม จาละ กฤษณ์ โสภิตกุล ยงยุทธ เลอลภ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
